Świerk Engelmana

Świerk bardzo podobny do pospolitego u nas Picea pungens – świerka
srebrnego i często z nim mylony. Różni się od niego nieco mniejszymi
szyszkami oraz węższą sylwetką i dłuższymi, mocno zwisającymi gałęziami
bocznymi, które nadają roślinie interesujący, płaczący pokrój.

Wzrost rośliny silny. Na stanowiskach naturalnych dorasta
do 50 m wysokości, u nas do 20-25 m. Korona regularna, stożkowata. Igły
kłujące, grube, około 3 cm długości, młode srebrzyste, starsze o różnym
stopniu wybarwienia, od szarozielonych do niebieskawozielonych. Gatunek
odporny na mrozy i tolerancyjny wobec gleby, ale wrażliwy na
przesuszenie korzeni.

Bardzo dobrze znosi suche powietrze
i zanieczyszczenia klimatu miejskiego. Najładniej wyglądają rośliny
posadzone pojedynczo na dużej przestrzeni lub w formie szpaleru. Do
sadzenia w parkach, zieleni osiedlowej i w dużych ogrodach.