Judaszowiec Wschodni

Drzewo pochodzące z południowej Europy o niskim, pochylonym pniu, luźnej, nieregularnej koronie oraz kwiatach wyrastających bezpośrednio na konarach. W naturze dorasta do 10 m wysokości. W Polsce najczęściej występuje jako wielopniowy krzew dorastający do kilku metrów wysokości.

Liście matowozielone, nerkowate, na wierzchołkach zaokrąglone. Jesienią przebarwiają się na żółto. Kwiaty purpuroworóżowe, zebrane po kilka w pęczku. Kwitną obficie zarówno na cienkich gałązkach jak i na grubych, a nawet na pniu. Kwitną kwiecień – maj. Kwiaty są jadalne, słodko-kwaskowate, można dodawać do sałatek. 

Owoce w postaci brunatnych strąków pozostają na drzewie całą zimę. Drzewo bardzo wrażliwe na mróz. Najlepiej radzi sobie tylko w najcieplejszych rejonach kraju. Wymagają okrywania na zimę. Drzewo wyłącznie na stanowiska słoneczne i suche, na zaciszne miejsca.

Roślina amatorska ze względu na niską mrozoodporność.